Een groeiend aantal kinderen van spermadonoren is (soms wanhopig) op zoek naar hun biologische vader. Sinds de jaren zeventig werden naar schatting 40.000 kinderen verwekt met hulp van een anonieme spermadonor. Weinigen maakten zich in die jaren druk over de mogelijke gevolgen voor die kinderen. Met een liefdevolle opvoeding zou het wel goed komen met hen. Anonieme spermadonatie werd in 2004 verboden, maar inmiddels worden er tal van nieuwe verwekkingstechnieken ontwikkeld. Want, de kinderwens gaat boven alles. Eicellen, sperma en baarmoeders: het is allemaal anoniem te regelen in verre buitenlanden. Maar wat betekent dat voor de middels die technieken verwekte kinderen? Kunnen zij ooit achterhalen wie hun genetische ouders zijn? Wat is belangrijker? Het intense verlangen naar een kind, of het recht van een kind te weten wie zijn biologische vader of moeder is? Aan het woord Perla Schippers (32) is een donorkind van een anonieme donor en verwekt in 1983. “Ik zou mijn vader heel graag willen ontmoeten, als hij nog leeft. Maar misschien gooi ik zijn leven en dat van zijn gezin overhoop en nemen ze me dat kwalijk.” Dennis Zantman (30) & Lody Vink (27) zijn als homo-stel nu 30 weken zwanger. Met een zaadcel van Dennis, een eicel donatie uit Canada en met de nicht van Lody als draagster. Lody: We konden ook een route via Cyprus bewandelen, maar daar is een eiceldonor bij wet anoniem en dat wilden we echt niet. We vinden het heel belangrijk dat het kind weet waar het vandaan komt.” Emi Stikkelman (32) is als donorkind 17 jaar op zoek geweest naar haar biologische vader, een anonieme spermadonor. Via een commerciële databank in de VS achterhaalde ze zijn identiteit en kwam ze ook met hem in contact. “Dat heeft me veel rust gegeven. Ik heb altijd een gemis gevoeld.” Met haar stichting Donor Detectives helpt Emi andere donorkinderen met hun zoektocht. Lex van Wietingen (63) is in de jaren 80 anoniem zaaddonor. Sinds een jaar of 10 is hij niet meer anoniem en zelfs nieuwsgierig naar mogelijke donorkinderen. “Mocht er ooit iemand voor de deur staan dan is dat toch iemand die voor de helft jouw fysieke kenmerken heeft, de helft van je geestelijke kenmerken, je eigenaardigheden, je humor..” Ineke van Laanen en haar partner Ellen hebben 2 dochters. Door omstandigheden heeft de oudste een bekende donor en de jongste een anonieme. De oproep van minister Schippers aan anonieme donoren om zich alsnog te melden heeft haar erg verbaasd. Volgens Ineke is er geen enkel wetenschappelijk bewijs dat aantoont dat kinderen eronder lijden als ze hun biologische oorsprong niet kennen. Lotte Lankhorst (31) is de jongste dochter van Ineke en Ellen. Zij heeft haar hele leven lang al geen enkele behoefte op zoek te gaan naar haar anonieme donor. “Ik denk echt nooit aan de donor. Die donor is meer zoiets als een geboortedatum. Het is gewoon zo.” Kees van Schie werkte in de jaren 70 en 80 als geboorteregelingsarts in Leiden. Volgens hem was er indertijd de verwachting dat bij een enkeling identiteitsproblemen zouden kunnen ontstaan. “Maar we hadden niet verwacht dat het zo’n vlucht zou gaan nemen, dat er zoveel donorkinderen uiteindelijk willen weten wie hun vader is.” Anneke Janssen informeert en adviseert stellen en alleenstaanden die een eicel- of embryodonatie in het buitenland willen. “Onze patiënten kiezen bewust voor een anonieme donor. Veel van hen durven dit niet meer te vertellen aan de naaste omgeving, ze zijn bang voor alle negatieve reacties. Het is tijd dat dit taboe eraf gaat, vindt Anneke.”