In Kind van de Tijd portretteert regisseur Huibert van Wijk zijn geadopteerde broer Tim en vader Lex, die allebei totaal anders naar de adoptie kijken. Kan de documentaire vader en zoon nader tot elkaar brengen? ‘Adoptie is een beetje voor god spelen.’

Het verhaal van de adoptie van Tim is er een zoals we dat inmiddels maar al te goed kennen. Een idealistisch echtpaar in de jaren zeventig, een schimmig adoptiedossier (in dit geval in Indonesië), hevige gedragsproblemen in de puberteit en een kind dat zich, ook als het eenmaal volwassen is, uiteindelijk nooit ergens thuis voelt.  

De documentaire Kind van de Tijd is geregisseerd door Tims broer Huibert, die een biologisch kind is van Tims adoptievader en diens tweede vrouw. Via interviews, archiefbeeld, een reis naar Indonesië en een sessie bij een systeemtherapeut komen we in de film heel dichtbij zowel Huiberts woedende broer Tim als hun worstelende vader Lex. Het resultaat is een buitengewoon intieme en confronterende documentaire, die zijn première beleeft op het Nederlands Film Festival en ook op NPO 2 komt.

‍