Een brug tussen abortus en adoptie: een brug te vér!Hans Nijhuis is advocaat en mediator. Een mediator probeert bruggen te bouwen tussen (strijdende) partijen, ze met elkaar te verbinden. Zijn voorstel in Trouw (Opinie, 23 november 2019) gaat echter een brug te vér.Willens en wetens een kind geboren laten worden om het ter adoptie af te staan? Hoe verzin je het?Nijhuis schrijft: ‘In de media lezen we ook af en toe over handel in buitenlandse kinderen’.Volgt Nijhuis het nieuws niet? Weet Nijhuis niet dat er een onderzoek loopt naar de rol van de overheid bij interlandelijke adoptie in de periode 1967-1998?Weet hij niet dat er tevens een uitvoerig onderzoek loopt naar binnenlandse adopties in de jaren ’50 tot en met ’80 om de gang van zaken in kaart te brengen rondom vrouwen die destijds hun kind (gedwongen) afstonden?Heeft hij werkelijk geen idee van de psychologische gevolgen en van het verdriet dat adoptie zowel bij de biologische ouders als geadopteerde kinderen teweeg kan brengen?Het is al te gemakkelijk hoe Nijhuis adoptie bagatelliseert, alleen om zijn onzalige idee te onderbouwen. In mijn praktijk zie ik wat de levenslange gevolgen van adoptie (en van anonieme sperma- of eiceldonatie) kunnen zijn. Volwassen adoptiekinderen, die niet méér weten dan hun voornaam en een mogelijk onjuiste geboortedatum. Ook uit persoonlijke ervaring weet ik wat het voor een mens betekent je volledige afkomst niet te kennen.In mijn boek ‘Schatgraven in de kelder van tante D., zoektocht naar de onbekende biologische ouder’ laat ik zien dat het belang van volwassen wensouders niet kán en mág prevaleren op het belang van het kind. Ik raad de heer Nijhuis aan het te gaan lezen, hopelijk komt hij op andere gedachten!Maureen Davis, counselor/coach,Den Haag