Daarbij kwamen vragen aan de orde als: wanneer en hoe hoorde je over je adoptie en wat werd er verteld over je afkomst? Kon je er vrijuit met je adoptieouders over praten? Fantaseerde je over je biologische ouders en land van herkomst, waren er problemen thuis en hoe was het om zelf kinderen te krijgen? Zocht je contact met je biologische ouders, hoe verliep dat en zou je zelf kinderen adopteren? In de ik-vorm doen alle geïnterviewden en Van Dongen zelf hun verhaal. In de puberteit kwamen vaak de vragen, problemen en de wens om de biologische ouder(s) te ontmoeten, naar boven. Hoe vrijer er over de adoptie en de biologische ouders gepraat kon worden met de adoptieouders, des te beter het de geadopteerde kinderen vaak is vergaan. Duidelijk wordt dat geadopteerd zijn hoe dan ook een grote impact heeft op iemands leven. Een zeer diverse verzameling boeiende, openhartige en ontroerende levensverhalen die iedereen die geadopteerd is of bij adoptie betrokken is, zou moeten lezen. Achterin een selectie relevante (web)adressen en organisaties.Marina van Dongen, Scriptum, 2013